Van Analoog naar Digitaal
Eind 2003 kwam Canon op de markt met de Canon Powershot S50. Tot die tijd waren er zeker wel digitale ontwikkelingen maar ten eerste beviel het analoge nog steeds en ten tweede was het allemaal nogal duur. Het feit dat er geen film meer nodig was, leek wel voordelig maar vooralsnog waren de kenners het erover eens dat een digitaal plaatje niet kon tippen aan de kwaliteit van met name de dìa`s. Er was al een begin van digitale spiegelreflex maar niet betaalbaar voor de gewone man zoals ik zei de gek.
Het werd derhalve de toch nog vrij dure S50. Bij verschijnen kostte hij in Amerika € 799,= maar ik kocht het toestel hier voor ongeveer € 580,= Maar een zeer goed apparaat toen nog "maar" 5 megapixels maar dat is ook nu nog goed genoeg.
In het begin ging de hele tas met analoog glaswerk nog mee, zelfs tijdens mijn motortrip naar Noorwegen in 2003. Maar daar werd wel duidelijk hoe het verder moest. In het vervolg alleen de S50 en een laptopje om je verhaal onderweg te schrijven en al je kiekwerk op te slaan. Het resultaat op die eerste trip was ongeveer 2200 plaatjes, een equivalent van 58 filmrolletjes (met slim inzetten). Daarvan zijn ongeveer 1356 bestandjes overgebleven in 1,2 GB, een equivalent van 35 filmrolletjes. M.a.w. in het analoge tijdperk zou ik dan zo`n 23 rolletjes hebben weggegooid. Daar moet bij opgemerkt worden dat ik digitaal veel minder selectief schoot juist vanwege dit verschijnsel maar het toont wel aan waar materieel de winst lag. Daarnaast ook nog eens geen ontwikkelen en alleen afdrukken wat je zelf als printwaardig had bevonden.
Ook was je materiaal meteen beschikbaar om zelf te bewerken met (tegenwoordig) zeer geavanceerde software. Je hoefde niet meer te wachten op de ontwikkelcentrales. En zo verdween bij mij de analoge tijd en begon de digitale. De S50 heeft behoorlijk dienst gedaan óók omdat hij gewoon in je borstzak paste. Zo kon hij mee op motortrips en had ik hem meteen bij de hand. Voor de veiligheid hing hij wel met een strap om mijn nek.
Tot 16 maart 2005 gebruikte ik alleen deze camera maar op die dag kocht ik een Nikon Coolpix 8800 erbij. Het ging in dit geval om vooral de 10xzoom en de VR-functie en de veel uitgebreidere mogelijkheden. Ik stond erg in dubio of ik deze compactcamera zou kopen of toch een spiegelreflex. Het idee van uiteindelijk wéér met een tas vol body en glaswerk rond te lopen plús de stofproblemen die toen nog vrij groot waren, maakte dat ik toch voor de Nikon koos.
Onnodig te zeggen dat er volop is geschoten met de Nikon. De S50 bleef ook steeds dienst doen als een soort zakcamera maar dat heeft hem toch het leven gekost. Na een valpartij in maart 2008 was het scherm kapot en reparatie kostte net zoveel als de aanschaf van een nieuwe maar wéér betere zakcamera. De ontwikkelingen gaan in het digitale tijdperk wat sneller dan in het analoge.
En zo gebeurde het dat ik de Olympus FE 340 kocht. Een klein, plat, cameraatje met 8 megapixeltjes en schitterende macrokwaliteiten, eigen aan de kleine beeldchip.Hiermee zijn heel veel opnames gemaakt "om de hoek" in de Alblasserwaard.
Zoals gezegd verschoof in de loop der jaren de focus van kinderen, familie, vakantie naar vakantie met beelden van steden, monumenten, kathedralen naar de natuur. Naar het onvergelijkbare landschap in Noorwegen, naar de bloemetje en de bijtjes langs de weg en in het veld en tenslotte naar één van de moeilijkste takken van de fotosport de vogels.
Tijdens de "strooptochten" door die mooie Alblasserwaard wilde ik twee dingen tegelijk en daarbij vroeg ik van de Nikon veel te veel. Eerst wat macroplaatjes van een bloem of bij maken en dan even snel een buizerd schieten was er dus niet bij. Een bijna verstilde zwaan ging nog maar een Dwaalscholver was mij vaak al te snel af. Met name het starten en dan focussen werd steeds meer als een obstakel ervaren. Macro`s maken met de Olympus en de Nikon schietklaar om de nek bleek ook niet werkbaar door de tijd die nodig was om scherp te stellen.
Dan wordt zoiets al snel van een kleine een grote ergernis. Daarom maar eens gaan kijken en lezen op het internet. Wat is er te koop? Wat zijn de kwaliteiten?Toch naar spiegelreflex? Welke lenzen dan? Hoe staat het met het stofprobleem? En niet te vergeten, wat gaat dat allemaal kosten?
De zoektocht heeft wel een paar maanden geduurd. Al snel werd duidelijk dat een spiegelreflex veel sneller is, in een paar jaar tijd de mogelijkheden/kwalificaties ontzettend zijn verbeterd en daarbij de prijs van lieverlede is gedaald. Het scala aan merken is ook behoorlijk ruim maar uiteindelijk bleven er twee kandidaten over, Nikon of Canon.
Uiteindelijk viel de keuze op Canon vanwege de reputatie van de 100mm Macrolens. Omdat macro toch mijn "hoofdvak" is, was dat bepalend voor die keuze en daarmee de rest. Het moest dus een Canon worden maar welke? Mijn eerste keuze was de EOS 50D wat werd ingegeven door het niveau in de portemonnee.
Naast de Macro EF 100mm 1:2.8 L IS USM moesten daar ook nog een groothoek- en telelens bij, dat werden de "kit-lenzen". De 50D was moeilijk leverbaar voor Foto Schievink in Papendrecht. Nu kun je wel kiezen voor een internetbedrijf of een zaak in een andere stad, maar mijn indruk van Schievink was zeer goed. Een zeer servicegericht bedrijf en dat maken zij nog steeds waar.
Diep in mijn hart had ik eigenlijk een grote voorkeur voor de EOS 7D, maar ja dan zou het niveau in de knip wel ernstig dalen. Maar so what? Loesje zegt: "De waarde van geld zit `m in het uitgeven".
Vertaald naar mijn eigen situatie, waarom geld bewaren en niet gebruiken om straks Vadertje Staat ermee aan de haal te laten gaan, mocht ik per ongeluk het moede hoofd neder moeten leggen??
De levering van de 50D bleef (gelukkig) moeilijk en daarom "moest" ik wel die 7D bestellen.
Op 6 augustus jl. was het dan zover. Maar er zou nóg een financiële aderlating nodig zijn. De "kit-lenzen" die ik erbij genomen had konden mij niet overtuigen. En als dat zo is dan ken ik mezelf genoeg om te weten dat zoiets op den duur een ergernis wordt. Andere lenzen dus.
Na een week besloot ik de zaak om te ruilen voor een EF 24-105mm 1:4 L IS USM en
de EF 100-400mm 1:4-5.6 L Is USM. Zó, dat is er uit, op papier en de knip leeg, maar daar heb ik geen spijt van.
Bedauwde Watersnuffel - Enallagma cyathigerum en Oranje Dikkopje - Parnara guttata
Alles bij elkaar een schitterende combinatie van mogelijkheden, maar hiermee was de tas nog niet vol.
Dat macrowerk had nog wat extra licht nodig en daarvoor koos ik ook weer na lang beraad de ringflitser van Canon zelf. De Macro Ring Lite MR-14EX waarmee ik nog niet veel heb kunnen werken maar dat komt zeker goed. Hetzelfde geldt voor de Canon Angle Finder C die uitstekend van pas komt bij de "laag bij de grondse" werkzaamheden in het bos, weide etc. En het kon niet uitblijven dat er ook nog een passend statief volgde van Manfrotto, de 055XPROB Om de glaswinkel verder te completeren is er een EF S 10-22mm aan het palet toegevoegd naast een eenbeenstatief. Nu nog een set tussenringen, een grijsverloopfilter en een circulair polarisatiefilter maar dat is al onderweg. Wat nu nog?
Ja, vanaf vandaag (03-09-2011) een Bynolyt lens2scope om vooral vogels te spotten.
Een schitterend hulpstuk waarmee je van je telelens een Scope maakt. Glashelder en scherp, voor 200 -1 Euro mooi uit de brand i.p.v. een peperdure merkscope. Bovendien hoef je dan niet nog eens zo`n groot geval mee te zeulen. Uiteindelijk is er nu begin 2012 een Canon EOS 5D Mark III bijgekomen en daarbij een Canon EF 400mm F2.8 IS USM II. Een schommelkopstatief en een portierstatiefcompleteren dit geheel.
Bijna 70 jaar en toch nog een stap. De EOS 7D en de EOS 5D 111 hebben via een inruil het veld moeten ruimen voor de EOS 5D mark IV en de EOS 7D mark 11. Daar ben ik nu (oktober 2016) mee aan het stoeien met op de 26ste nog een ochtend voorlichting over en werken met die 5D IV bij Canon in Almere. Daarnaast heb ik wegens enige ontevredenheden de Canon 100-400mm ingeruild voor een Sigma 150-600mm. Door de camerawissels was het ook nodig de Canon 10-22mm in te ruilen voor een Sigma 12-24mm. Die overstap naar Sigma is ingegeven door de enorme prijsverschillen en de inmiddels hoge kwaliteit van de Sigma glaasjes. Ik zal niet zeggen dat er hierna geen opstap meer komt, zeg nooit nooit, maar ergens komt overal een eind aan.