Vrijdag 12 september 2025: 
Half vier aankomst bij de camperplaats aan de Grote Belt. Maar ik koos voor de linkerkant van de weg vanwege de harde wind. Het was een rustige rit met veel regen vóór Odense. Voordeel....een hele schone voorruit. Van een Ollander in Sittensen kreeg ik een "Berenroute" in midden Zweden. Dus heb ik er weer een doel bij. De Vildmarksvägen die ongeveer bij Strömsund begint. Ik zal kijken of ik er dan een beer kan "schieten" en geen "bok".

Zaterdag 13 september 2025: Wederom een rustige dag met wederom veel natuur en lege wegen. Je ziet trouwens bijna niemand buiten, een knus volkje? Gaande weg verandert het landschap. Veel meer berken die geel kleuren, veel minder dennetjes, lager en minder dicht bebost. Hier en daar een klupje rendieren rechts in de berm waar zij netjes blijven knabbelen. Dan  steek ik even Finland door, blijkbaar ook al geen echt Elandland en via Kautokeino rol ik dan Noorwegen binnen. De verleiding is groot om door te kachelen naar de Noordkaap waar ik dan om 8 uur aan zou komen. Maar ik bedwing mijn kilometervreterij en stuif naar Alta. Een aardige camperplaats aan de haven op het parkeerterrein van de Europapris supermarkt. Morgen dan nog 240km. Een makkie, toch?

Donderdag 218 september 2025:
Dit is het dan, de Noordkaap. Een volledig parasitaire kapitalistische bende geworden. Opgekocht door een hotelketen en je mag alleen nog overal voor betalen. Slapen, parkeren, wandelen etc. In heel Noorwegen kun je wild kamperen maar hier niet meer. Ik kreeg meteen de pest in en sta nu in Skarsvåg bij het haventje waar het allemaal nog kan en mag. Bah. Ik wacht het weer van morgen af i.v.m. het Noorderlicht maar vermoed dat het nix wordt. Toch moedig voorwaarts.

Extra! Bij de aanvang van Knivskjelodden kwam ik in gesprek met een Fransman. 25 jaar ene Jean. Hij had net die route gedaan, was nat en koud en ook zijn kleding was nat. Of hij zich om mocht kleden in mijn voertuig. Natuurlijk mocht dat en zo zag ik weer eens een paar blote mannenbillen. Hij was helemaal uit Frankrijk hierheen komen fietsen! En hij is niet de enige. Er zijn er zelfs die komen lopen. Wat jammer toch van de kapitalistische bende die men er hier van gemaakt heeft. Dan ook nog een Italiaanse smid uit de buurt van Rome. Hij was het zeker eens met mij en op reis omdat hij in Italië met zijn  kunstenaarsschap als smid vrijwel niets kan verdienen. Zo kom je nog wel eens mensen tegen die iets te vertellen hebben. Zo vlucht ik van de Noordkaap naar Skarsvåg waar ik al eerder stond. Bij een huis vraag ik aan een “duidelijke” Pool of ik hier nog mag staan  en hij roept zijn maat die Engels spreekt. Dan  gaat het meteen ook over Polen, mijn  ervaringen daarmee etc. Leuk. Zij wonen, werken en doen hier e.e.a. in de zomer. Hebben het huis gekocht, knappen het op en in de winter zijn zij weer in Polen. Alles kan in Europa (als je maar knaken hebt). Nu aan de bami, een borrel en morgen zie ik wel verder.

Na het gesprek met Jean moest ik besluiten om niet te voet naar die echte Noordkaap Knivskjelodden te gaan. Koud, nat, moeilijk terrein, leeftijd en conditie zijn dan belemmerende factoren. En je moet jezelf ook in de gaten houden.  Na Skarsvåg ging ik nog wel langs de westkust weer zuidwaarts en bezocht wat mooie natuurplekken. Daar barst het in Noorwegen van dus je hoeft niet erg te zoeken. Maar op enig moment belde er iemand en dat noodzaakte mij om huiswaarts te keren om voor haar te gaan zorgen. Dan doet deze malloot 1826km in 24 uur, slaapt een paar uurtjes en snelt dan verder en is de volgende dag thuis. Naast die oproep zat ik toch al met gevoel van wat doe ik hier in mijn eentje en had het niet naar mijn zin. Hier moet dan ook dit korte reisverhaal eindigen met wellicht ooit een volgende keer meer :-)