Het is 20 maart 2009 en we maken een fietstochtje door de Utrechtse Lustwarande. Langs de Kromme Rijn met grote buitenhuizen zoals Kasteel Beverweerd. We zitten op een bankje en achter ons hoor ik een vogeltje naar veel later blijkt een vink. Op dat moment heb ik een Olympus FE 340 die op 100 ISO staat, f 5,6 en 1/200 s. Dat is feitelijk mijn eerste vogelfoto en hoewel het plaatje technisch gezien niet best is, zal ik hem hiernaast toch presenteren. Hij is de aanleiding om van lieverlede een belangrijk deel van mijn fotografie aan vogels te wijden. Het eerste vervolg is het aanschaffen van andere camera`s en vooral lenzen. Die tweede vink werd geveld met de Canon Eos 7D.

Een mens is een mooi ding. Op dát moment ben ik ongeveer eenenzestig jaar en weet bij wijze van spreken niet het verschil tussen een vink en een mus. Dan ga je naast alle andere fotografie je begeven in de vogelfotografie en zie dan eens wat een mens op z`n oude dag nog allemaal kan leren. Daarnaast ben ik allerlei vogelgebieden gaan bezoeken als het Lac du Der voor Kraanvogels, Runde voor de Papegaaiduikers en o.a. JanvanGenten.  De Extremadura voor verschillende soorten Gieren en Spaanse Keizerarend, de Noordzee met de Koningseider, de Waddenzee, de Eilanden, de Brouwersdam met een grote verscheidenheid aan veren.. En wat te denken van de Brabantse Biesbosch waar inmiddels de Zeearend een vaste verschijning is?

Zo wandelen macro- en vogelfotografie ineens hand in hand jarenlang samen door die mooie natuur die wij zo beschadigen met z`n allen. Over die vogels en de fotografie zijn ook onnoemelijk veel pagina`s op internet te vinden dus wat ik daar dan nog aan toevoegen? Mijn eigen filosofie over deze tak van sport. Zo vind ik het onnodig om mezelf in camouflagepak te hijsen of in een camouflagetentje ergens te gaan zitten. Ook een zogenaamde kijkhut zie ik niet als natuurlijk, dat lijkt mij net zoiets als klikken in de dierentuin. Met duizend man achter een melding aanrennen en door tuinen struinen? Nee! Of vogelhutten en kijkschermen? Mijn indruk is dat vogels wel weten hoe het zit en er erg ruim vandaan blijven, ik dus ook. Maar velen zullen daar anders over denken.
De praktijk leerde mij dat je voor vogels bij de vroege vogels moet horen. Als je in het donker al op je plekje zit in de open lucht en de vogels worden actief dan schijnt het voor hen zó dat ik een deel ben van het geheel dat daar hoort. Je moet dan wel minimaal drie kwartier vóór zonsopgang aanwezig zijn. Zo kan het dan gebeuren dat een IJsvogel (hier te zien) op 5 meter afstand voor je neus op een tak of hekwerk landt en zich rustig laat portretteren. Rustig bewegend en mét de kliks van de camera (ja, dat kun je uitschakelen) blijft hij of zij rustig aanwezig. Zo heb ik wel eens meer dan een uur een bever (klik hier)voor mijn neus in het water gehad in de Biesbosch. Hij bleef mij voortdurend bekijken en intussen wisselde ik rustig van lens en bewoog langzaam. Ik zat daar met mijn rug tegen de stam van een grote wilg en ging op in de omgeving. Intussen hoorde ik zijn jonkies piepen in de burcht vlak naast mij. Hoe mooi wil je het hebben?
Een mooie "camouflagetent" is de auto, in mijn geval de groene camper met de vogelfoto`s. Een auto wordt niet als bedreigend gezien, hoewel sommige soorten toch meteen aan de haal gaan. Maar ook hier geldt dat je liefst al in het donker ter plekke moet zijn net zoals bij die IJsvogel. Als voorbeeld mag gelden een serie van een overzwemmende Reebok (zie hier) die wel even opkeek bij een klik maar niet geïmponeerd leek door die grote groene bus op plm. 30 meter afstand. Bovendien heb ik met mijn ouwe botten helemaal geen zin in verstoppertje spelen als je met goed telewerk en een klein beetje verstand goed uit de voeten kunt.

In actie met de telescoop en een "Kanon" in de Groene Jonker

Zo maakt de natuur een belangrijk deel uit van mijn leven en uiteraard ook tijdens de camperreizen is dit een hoofdzaak. Mensen zat in al die toeristische oorden en grote steden.Die willen mij niet zien en ik tracht dat zoveel mogelijk te vermijden. Voor al die vogelplaatjes moet je wel iets over hebben. Behalve op een vroeg tijdstip aanwezig zijn, kost het ook vele uren per dag aan observeren, door de bush of polder struinen,het koud hebben of juist erg warm. Daarbij mag je na al die inspanningen en soms honderden opnames blij zijn als er aan handjevol goeie bij zijn. En dan ben ik ook blij. Dan weet je ook meteen dat aan al die prachtplaten op internet er minstens net zoveel of meer tijd, energie en moeite zit. Dat die niet zomaar ineens uit je camera rollen behalve een doodenkele keer een "Lucky Shot". En er is nog veel te wensen op dit gebied. Er zijn alleen al in Europa nog ontzettend veel plekken die ik zou willen bezoeken en dat is ook het streven. Als je niets meer te verlangen hebt, kun je wel stoppen en dat ben ik nog lang niet van plan. Het laatste stuk loopt maar zolang het loopt en ik kan nog zelf lopen zal ik dit blijven doen.
Die natuurfotografie is een volgend hoofdstuk.

Tot slot zal ik een aantal foto`s en links plaatsen met betrekking tot al die veren, wens u veel plezier en reageren mag :-)

                            Zeer ter aanbeveling dít BOEK:
       Mijn Roofvogels van Rob Bijlsma. Isbn: 9789046705469

   Ellendig genoeg is het zaak ook hier kennis van de nemen,
                          De Roofvogelvervolging!!!!!!

Een molletje gaat er altijd wel in. De tweede mantelmeeuw kijk toe en wacht af of er nog een hapje overblijft, maar dat is ijdele hoop. Kijk, als je toevallig op een plek de zaak qua vogels observeert en zoiets gebeurt zomaar voor je neus dan kun je spreken van een "Lucky Shot".